قرن ما اگر شاعر داشت هوا بهتربود خارها كمتر نبود از گل پس گلتر بود

قرن ما اگر شاعر داشت كبوتر با كبوتر باز با باز نبود همه شوق پرواز داشتند

واي بر ما كه تصور كرديم بايد عشق را كشت

در چنين قرني كه كه دانش حاكم است  عشق را از صحنه بيرون انداختن ديوانگي است در ماندگي است

 شرمندگي است

قرن ،قرن اتش نيس قرن يك هواي تازه هست فكرهارا بايد شست شو داد اگر گم شديم در خويشتن

جست و جويي لازم است

بايد از سياهي سفر كرد به سوي سفيدي ها وخوشبختي ها

اين است ارزوي من                         

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: